Rozdział 15

Rozdział 15

* Oczami Megan *
Siedziałam pod klasą i czekałam aż zaczną się zajęcia. Po chwili zadzwonił dzwonek i za szafek wyszła Rose.
- Co się stało?- Spytałam uśmiechnięta.
- Zaspałam.- Opowiedziała spokojnie.- Ale widzę, że ty masz dobry humor.-  Dziewczyna odwzajemniła mój gest.- Gadałaś już z Josh'em?- Spytała.
- Nie a co?- Zapytałam.
- Nie nic. Czyli to nie jego sprawka. Więc cię słucham.- Powiedziała. Trochę zaskoczyło mnie jej zachowanie, ale nie chciałam się jej pytać. Gdy chciałam już jej powiedzieć to podszedł do nas Niall.
- Hej Megan.- Uśmiechnął się do mnie,  a ja to odwzajemniłam.- I hej jej rudowłosa przyjaciółko.- Dodał.  Lekko się zaśmiałam, ale wzrok Rose mnie wystraszył.
- Czego chcesz Niall?- Spytała się Rose. W jej głosie można było wyczuć nie smak do niego.
- Nie przyszedłem tu do ciebie tylko do Megan.- Odpowiedział po czym zwrócił się do mnie, ale nic nie powiedział bo przerwała mu moja przyjaciółka.
- Odwal się od niej. Jesteś tylko chłopakiem, który szuka ofiary. Zaliczysz ją i zostawisz. Nie widzisz, że ona nie jest Tobą zainteresowana? A po za tym ma Josh'a.- Dodała. Wkurzyłam się na nią.
- Dobra to cześć.- Powiedział i odszedł. Ja w tym czasie zmierzyłam wzrokiem rudowłosą.
- Co to miało być?!- Uniosłam się lekko.
- Prawdę powiedziałam.- Odpowiedziała spokojnie.
- Jaką prawdę?! Ja już z nim nie będę. Zrozumcie to wszyscy.- Powiedziałam i odeszłam od przyjaciółki. Postanowiłam poszukać Niall'a i to wyjaśnić. Po dłuższej chwili znalazłam go na boisku szkolnym jak palił papierosa.
- Tu jesteś.- Powiedziałam podchodząc do niego bliżej.
- A ty czemu nie na lekcjach?- Zapytał.
- Bo szukałam ciebie?- Odpowiedziałam pytaniem na pytanie.- Chciałam cię jeszcze przeprosić za Rose.- Dodałam.
- Wiesz na mnie to nie działa. Powiedziała co myślała. Przyzwyczaiłem się do takich opinii.- Powiedział.- A po za tym masz tego Josh'a.- Dodał. Zgasił papierosa i chciał mnie minąć.
- A ty tego posłuchałeś!- Uniosłam się.
- Ale to nie ja mówię ludziom, że nic was nie łączy, a tak naprawdę wszyscy myślą, że jesteście parą!- On również sie uniósł.
- Dobra widać, że nie warto nic ci tłumaczyć.-  Powiedziałam i obróciłam się na pięcie.
- Do kąt idziesz?- Zapytał.
- Na lekcję.- Odpowiedziałam. Nic już za sobą nie usłyszałam. Weszłam do szkoły i poszłam wzdłuż korytarza. Musiałam iść do szafki po książki na następną lekcję. Bo nie poszłam na pierwszą. Gdy zamykałam szafkę koło mnie zobaczyłam blondyna.
- Czego chcesz?- Zapytałam nie patrząc na niego.
- To może mi wytłumaczysz dlaczego twoja przyjaciółeczka mówi, że jesteście razem?- Odpowiedział pytaniem na pytaniem.
- Nie zrozumiesz.- Odpowiedziałam.
- Skąd wiesz?
- Bo wiem.- Odpowiedziałam mu już patrząc na niego.- Nikt mnie nie potrafi zrozumieć, a co dopiero ty.- Dodałam i odeszłam od niego. Nie miałam zamiar mu się tłumaczyć przeszłości. Tak pewnie nikogo to nie interesuję. Poszłam na chwilę do łazienki. Sama nie wiem czemu, ale momentalnie poleciały mi łzy.

* Oczami Niall'a*

Nie mogłem przegrać tego cholernego zakładu. Postanowiłem pójść za nią.  Weszła do łazienki, a ja postanowiłem za nią poczekać na korytarzu. Długo nie wychodziła więc wszedłem do środka. Siedziała skulona w kącie i płakała. Spojrzała w moją stronę. Otarła szybko łzy i wstała. Nie wiedziałem co mam powiedzieć. Wzięła swoją torbę i chciała wyjść, ale zatrzymałem łapiąc ją w pasie.
- Chcesz iść w takim stanie na lekcję?- Zapytałem, a ona nic nie odpowiedziała. Patrzyła się tępo w ścianę.- Chodź.- Złapałem ją za rękę. Ona nawet nie protestowała, a grzecznie szła za mną. Dopiero gdy byliśmy w połowię drogi otrzęsła się.
- Gdzie mnie prowadzisz?- Spytała.
- Zobaczysz.- Odpowiedziałem. O nic więcej nie spytała. Może wie, że i tak jej nie powiem. Szliśmy jeszcze kilka minut. Aż w końcu doszliśmy do wieży. Weszliśmy do środka i skierowaliśmy się na sam szczyt budynku. Dziewczyna nie pewnie podeszła do barierki.
-Wysoko.- Powiedziała, a ja się lekko zaśmiałem.
- No wiesz to jest wieża.- Powiedziałem, a ona się na mnie spojrzała.
- Mam lęk wysokości.- Dodała po chwili.
- Nie mogłaś wcześniej mi powiedzieć?- Zapytałem.
- A nie mogłeś mi powiedzieć, że mnie prowadzisz na wieże?- Spytała.
- Dobra tym razem wygrałaś.- Odpowiedziałem, a na jej twarzy pojawił się lekki uśmiech.- Widzę, że ktoś tu się uśmiecha.- Dodałem, a ona na mnie spojrzała.
- Taa.- Odpowiedziała.- Przepraszam, że tak na ciebie dziś naskoczyłam.- Dodała, a ja na nią spojrzałem.
- Powtórzysz?- Zapytałem, a ona się znów zaśmiała.
- Dziękuję i przepraszam.- Znów powiedziała, ale tym razem z dziękuję.
- Nie masz za co.- Odpowiedziałem. Patrzyliśmy w ciszy w krajobraz. Postanowiłem jej dać całusa w głowę. Tak zrobiłem, ale dziewczyna lekko mnie kopnęła.

- Ałć, a to za co?- Spytałem rozbawiony.

- Za buziaka.- Zaśmiała się. Ja do niej tylko dołączyłem. Położyłem swoją dłoń na barierkę. Po chwili jednak poczułem jej ciepło. Spojrzałem na nią, a ona się lekko uśmiechnęła. Zrobiłem to samo. Postanowiłem zaprosić ją jutro na obiad. W końcu chce tylko wygrać zakład. Przecież obiecywałem sobie, że się nie zakocham. Nigdy.

____________________________________________________________________
Jak wam się podoba? Mam nadzieję, że jako tako jest dobrze. Bo ja uważam ten rozdział za nie wypał, ale cii xD
Słuchajcie mam sprawę: http://jednokierunkowi-one-direction.blogspot.com/ zajrzyjcie tu i przeczytajcie notkę pod imaginem :). Dla mnie to ważne. Już wam mówię kiedy się pojawił rozdział. Prawdopodobnie po weekendzie. Poniedziałek, wtorek lub w środa :) To chyba tyle:) Wbijcie tu: http://jednokierunkowi-one-direction.blogspot.com/ i przeczytajcie bardzo was proszę :)